Przed Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku trafiła sprawa dotycząca regulaminu czystości i porządku w tym problemowi miejsca mycia pojazdu. Tutejszy regulamin określał, że poza miejscami specjalistycznymi może ona odbywać się wyłącznie na własnej posesji. Czy właściwie?
Prokurator Rejonowy wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na uchwałę Rady Gminy w sprawie przyjęcia regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Gminy domagając się stwierdzenia nieważności uchwały w całości. W regulaminie pomieszczono zasady mycia i naprawy pojazdów. W swoim wyroku WSA w Gdańsku (wyrok z dnia 8 sierpnia 2019 r. sygn.. II SA/GD 114/19) stwierdził nieważność szeregu postanowień regulaminowych w tym dotyczącego mycia i naprawy pojazdów. Przepis ustalał, że mycie i naprawa pojazdów poza myjniami może odbywać się wyłącznie na własnej posesji, wodą bez detergentów lub zawierająca substancje biodegradowalne.
Podstawą ustawową jest tu art. 4 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu i czystości w gminach (t.p Dz.U. z 1996 r. nr 132 poz. 622 - t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1454 z późn. zm.), w niej znalazła się delegacja do uchwalenia regulaminu mycia i naprawy pojazdów poza specjalistycznymi myjniami i warsztatami naprawczymi. Celem zasadniczym w intencji ustawodawcy było zapewnienie ochrony środowiska.
- Sąd, działając z urzędu w ramach art. 134 p.p.s.a., za przekraczającą delegację ustawową uznał przepis § 4 regulaminu, w którym ustalono, że mycie i naprawa pojazdów samochodowych poza myjniami może odbywać się wyłącznie na własnej posesji, wodą niezawierającą detergentów lub wodą zawierającą substancje biodegradowalne, o ile nie będzie ono powodowało zanieczyszczenia gleby lub wód powierzchniowych substancjami chemicznymi, a zwłaszcza ropopochodnymi, pod wskazanymi warunkami. Podstawą ustawową dla uchwalenia tych obowiązków był art. 4 ust. 2 pkt 1 lit. c u.c.p.g., który przewiduje, że regulamin powinien określać zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące mycia i naprawy pojazdów samochodowych poza myjniami i warsztatami naprawczymi. Przepis ten upoważnia zatem radę gminy do określenia w regulaminie zasad, tj. warunków, jakie muszą być spełnione, żeby mycie i naprawa pojazdów samochodowych poza myjniami i warsztatami naprawczymi, były dopuszczalne. Chodzi tu przede wszystkim o warunki zapewniające zgodne z ustawą odprowadzanie nieczystości powstałych w wyniku mycia i naprawy pojazdów (zob. wyrok NSA z dnia 10 listopada 2009 r., sygn. akt II OSK 1256/09, dostępny w CBOSA https://orzeczenia.nsa.gov.pl). W myśl powołanego przepisu organ gminy został więc upoważniony wyłącznie do wskazania wymogów dopuszczalności mycia i naprawy pojazdów poza myjniami i warsztatami, mających na celu zapewnienie ochrony środowiska i ludzi przed zagrożeniem zanieczyszczeniem lub uciążliwościami stwarzanymi na skutek wykonywania tych czynności (zob. wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 18 grudnia 2018 r., sygn. akt II SA/Bd 877/18, https://orzeczenia.nsa.gov.pl). Omawiana regulacja nie upoważnia natomiast organu uchwałodawczego gminy do wskazania miejsc, w których można myć i naprawiać pojazdy poza myjniami i warsztatami samochodowymi (por. P. Ćwiek, Czy gmina ma obowiązek wskazać w regulaminie utrzymania czystości miejsce mycia samochodów na terenie gminy, Lex/el) – czytamy w uzasadnieniu wyroku.
Pamiętajmy i myjmy samochody w miejscach do tego przeznaczonych. Każda gmina w Polsce ma przywołany powyżej regulamin, a wynika z niego, że mycie pojazdów samochodowych poza myjniami można przeprowadzać pod warunkiem, że ścieki odprowadzane są do kanalizacji lub zbiorników bezodpływowych po przejściu przez osadnik. Zabrania się odprowadzania ścieków bezpośrednio do zbiorników wodnych lub do ziemi. I to są właśnie te miejsca do mycia przeznaczone i wyznaczone przez władze gmin, zarządców wspólnot czy spółdzielni i oczywiście przede wszystkim w licznych myjniach.